Μία ακόμα εισπνοή, μία ακόμα εκπνοή και η Χλόη έκανε την είσοδό της στον κόσμο μας, αφήνοντας πίσω το μικρό της σύμπαν, όπου κολυμπούσε ελεύθερη στο σκοτάδι. Πριν όμως από αυτό το πρώτο κλάμα-καλωσόρισμα είχαν προηγηθεί σχεδόν κάτι λιγότερο από είκοσι ώρες από τη στιγμή που ένιωσα πως αυτή θα είναι η μέρα που θα γίνω μητέρα. Η Βασιλική ήταν ο πρώτος άνθρωπος που έπιασε τη Χλόη κι αυτό το θεωρώ ευλογία. Κι όχι, δεν είμαι υπερβολική.
Όλο βέβαια αυτό το ταξίδι με προορισμό τον νέο μου ρόλο είχε ξεκινήσει μήνες πριν και στο πλευρό μου από την πρώτη στιγμή ήταν η Βασιλική. Η επιλογή αυτή δεν ήταν καθόλου τυχαία. Τόσο εκείνη όσο και εγώ μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες και ποιότητες (για τον πλανήτη, τα ζώα, την ευημερία του ανθρώπου), οι επιστημονικές της γνώσεις είναι updated και η προσέγγισή της για τη σημαντική αυτή περίοδο της εγκυμοσύνης έχει χαρακτήρα ολιστικό.
Κάθε συνάντηση μαζί της αυτούς τους εννέα μήνες ήταν και μία ευχάριστη εμπειρία που με γέμιζε με γνώση, αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Είχα απορίες διατροφικού τύπου (μιας και είμαι vegan); Η Βασιλική ήταν εκεί για να μου τις λύσει και να μου δώσει συμβουλές. Είχα ανησυχίες για το αν θα κατάφερνα να γεννήσω φυσιολογικά; Η Βασιλική ήταν εκεί για να με καθησυχάσει.
Τη «μεγάλη» μέρα θα τη θυμάμαι για πάντα. Είχε άρωμα λεβάντας, μουσικό χαλί τις μελωδίες του Claude Debussy και το χαμόγελο και την υπομονή της Βασιλικής, όπου πραγματικά έκανε ό,τι μπορούσε για να έχω τον φυσιολογικό τοκετό που τόσο επιθυμούσα.
Βασιλική, σε ευχαριστώ!
